Καλή σας μέρα,
για να είμαστε σήμερα εδώ εμείς και να μιλάμε έχουν προηγηθεί δύο μεγάλες θεσμικές μεταρρυθμίσεις, «Καποδίστριας» και «Καλλικράτης», μεταρρυθμίσεις οι οποίες όμως πέρασαν με πάρα πολλές αντιδράσεις. Τις ξέρετε καλύτερα από εμένα, κάποιοι από σας είστε μεγαλύτεροι από μένα και θυμάστε ποιες ήταν οι αντιδράσεις που αντιμετωπίσαμε με τον «Καποδίστρια», με τις Αιρετές Νομαρχίες αλλά και άλλες.
Ο «Καλλικράτης» νομοθετήθηκε ως αποκέντρωση, και αυτό περιμέναμε όλοι ότι θα γίνει. Δυστυχώς στην πράξη εξελίσσεται σε συγκέντρωση, συγκέντρωση την οποία όλοι οι Περιφερειάρχες μέμφονται στους λόγους τους, αλλά πρέπει να δούμε τι θα γίνει στην πράξη.
Δε θα μιλήσω για περιφερειακές ενότητες διαφορετικών ταχυτήτων ή για τις ιδιαιτερότητες που υπάρχουν στις περιφερειακές ενότητες που προέκυψαν από κατάτμηση των Νομαρχιών. Πρέπει να αλλάξουμε διοικητικό μοντέλο διαφορετικά αυτό δεν μπορεί να προχωρήσει. Για παράδειγμα έχει θεσμοθετηθεί η Διαύγεια κι εμείς συνεχίζουμε να στέλνουμε κοινοποιήσεις με το ταχυδρομείο σε όλους εκείνους οι οποίοι θα μπορούσαν απλά να μπουν στη Διαύγεια και να πάρουν την απόφαση.
Από την αποκέντρωση για την οποία μιλούσαμε όλα αυτά τα χρόνια και γενικά την αποκεντρωμένη Διοίκηση, στην Ευρωπαϊκή Ένωση πλέον έχουμε περάσει στη συζήτηση για το state rescaling το οποίο πρέπει να γίνει. Το state rescaling, είναι χωρικός σχεδιασμός με νέους δημοσιονομικούς κανόνες, οι οποίοι θα ορίζουν και τα οικονομικά της Αυτοδιοίκησης.
Ξέρουμε όλοι τι γίνεται με τα οικονομικά της Αυτοδιοίκησης, ξέρουμε όλοι ότι πρέπει να το προσέξουμε λίγο παραπάνω, αλλά για να μιλάμε για σοβαρή τοπική διακυβέρνηση θα πρέπει ενδεχομένως να διεκδικήσουμε και τη δυνατότητά μας να επιβάλουμε φόρους. Αυτές είναι οι τοπικές Κυβερνήσεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αυτές είναι οι τοπικές Κυβερνήσεις στο εξωτερικό.
Εμείς κάνουμε ελέγχους, επιβάλουμε πρόστιμα και από τα πρόστιμα τις περισσότερες φορές ούτε το μισό δεν καταλήγει στα δικά μας ταμεία και πρέπει να περιμένουμε τί θα γίνει με τους κεντρικούς αυτοτελείς πόρους, αν κάποια στιγμή ενδεχομένως η κεντρική Διοίκηση αποφασίσει να μας εκχωρήσει περισσότερα χρήματα.
Θεωρώ ότι θα πρέπει αν όχι να γίνονται τοπικοί προϋπολογισμοί, να γίνεται υλοποίηση των προϋπολογισμών από κάθε περιφερειακή ενότητα, προκειμένου να μπορέσουμε να δούμε ποιοι είχαν τη δυνατότητα να εφαρμόσουν, ποιοι είχαν τη δυνατότητα να μαζέψουν τα οικονομικά τους και να μπορούμε να συγκρίνουμε επίσης και να αξιολογήσουμε την αποτελεσματικότητα.
Ένα-δύο τελευταία θέματα θα θέσω, γιατί ο χρόνος είναι πάρα πολύ λίγος. Έχει γίνει συζήτηση για παράταση θητείας. Κατά την προσωπική μου γνώμη είναι θεσμική εκτροπή, είναι μια βαθιά αντιδημοκρατική διαδικασία, ακριβώς γιατί όταν κατεβήκαμε στις εκλογές ξέραμε πότε λήγει η θητεία και γι’ αυτό το συγκεκριμένο διάστημα ζητούσαμε την ψήφο των πολιτών.
Θεωρώ ότι στο όνομα της κρίσης πρέπει να υπερασπίσουμε τους θεσμούς, γιατί με την ίδια λογική μπορεί κάποιος να έρθει και να σου πει εντάξει δεν πειράζει, ας μην κάνουμε και εκλογές την επόμενη φορά βουλευτικές, διότι καλά είμαστε εδώ που είμαστε, ωραία είναι η Κυβέρνηση, δεν έχουμε και λεφτά να κάνουμε εκλογές.
Στο όνομα της κρίσης λοιπόν πρέπει να προασπίσουμε τους θεσμούς, να δώσουμε στον πολίτη να καταλάβει ότι χωρίς το θεσμό δεν μπορούμε να προχωρήσουμε. Δεν είναι τυχαίο ότι όλοι βρίζουν την πολιτική αλλά όταν μιλάμε για θεσμούς υπάρχουν ορισμένοι θεσμοί που μπορούν να σταθούν ζωντανοί. Κι εδώ είναι και η πρόκληση για τους Περιφερειάρχες να πιστέψουν οι πολίτες ότι «μπορώ να στηριχτώ στο θεσμό» και με την ενδυνάμωση του θεσμού να προχωρήσουμε.
Υπήρξε ένα ευφυολόγημα κατά την προεκλογική περίοδο ότι οι Περιφερειάρχες θα είναι μικροί Πρωθυπουργοί. Για να μην μείνει ευφυολόγημα και για να μπορέσει να καταγραφεί στην ιστορία, θα πρέπει και ο ρόλος των Περιφερειακών Συμβούλων οι οποίοι είναι οι άνθρωποι που έτρεξαν σε όλες τις περιφερειακές ενότητες και ζήτησαν την ψήφο του πολίτη και ο ρόλος των Αντιπεριφερειών και κατόπιν βεβαίως και των Περιφερειών να ενδυναμωθεί και θα ενδυναμωθεί μόνο αν δημιουργήσουμε συλλογικότητες. Αν ο πολίτης καταλάβει ότι δε σχεδιάζει κάποιος από πάνω γι’ αυτόν αλλά ότι μπορεί να σχεδιάσει ο ίδιος.
Έχουμε σοβαρό πρόβλημα με το θέμα της κοινωνικής αλληλεγγύης, έχουμε σοβαρό πρόβλημα με τις συλλογικότητες διότι δεν ήταν το δικό μας το μοντέλο ίδιο με εκείνο που ήταν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες που προχώρησαν για πολύ συγκεκριμένους ιστορικούς λόγους, αλλά τώρα που είναι η κρίση τώρα είναι και η πρόκληση να δείξουμε στον πολίτη ότι μπορούμε να σχεδιάσουμε τοπικά, ότι μπορούμε να υλοποιήσουμε τοπικά κι ότι δεν είμαστε απλά να πηγαίνουμε κάθε πέντε χρόνια στο εξής στις εκλογές να περιφερόμαστε πλάι στους Δημάρχους και να ζητάμε την ψήφο των πολιτών και για την Περιφέρεια.
για να είμαστε σήμερα εδώ εμείς και να μιλάμε έχουν προηγηθεί δύο μεγάλες θεσμικές μεταρρυθμίσεις, «Καποδίστριας» και «Καλλικράτης», μεταρρυθμίσεις οι οποίες όμως πέρασαν με πάρα πολλές αντιδράσεις. Τις ξέρετε καλύτερα από εμένα, κάποιοι από σας είστε μεγαλύτεροι από μένα και θυμάστε ποιες ήταν οι αντιδράσεις που αντιμετωπίσαμε με τον «Καποδίστρια», με τις Αιρετές Νομαρχίες αλλά και άλλες.
Ο «Καλλικράτης» νομοθετήθηκε ως αποκέντρωση, και αυτό περιμέναμε όλοι ότι θα γίνει. Δυστυχώς στην πράξη εξελίσσεται σε συγκέντρωση, συγκέντρωση την οποία όλοι οι Περιφερειάρχες μέμφονται στους λόγους τους, αλλά πρέπει να δούμε τι θα γίνει στην πράξη.
Δε θα μιλήσω για περιφερειακές ενότητες διαφορετικών ταχυτήτων ή για τις ιδιαιτερότητες που υπάρχουν στις περιφερειακές ενότητες που προέκυψαν από κατάτμηση των Νομαρχιών. Πρέπει να αλλάξουμε διοικητικό μοντέλο διαφορετικά αυτό δεν μπορεί να προχωρήσει. Για παράδειγμα έχει θεσμοθετηθεί η Διαύγεια κι εμείς συνεχίζουμε να στέλνουμε κοινοποιήσεις με το ταχυδρομείο σε όλους εκείνους οι οποίοι θα μπορούσαν απλά να μπουν στη Διαύγεια και να πάρουν την απόφαση.
Από την αποκέντρωση για την οποία μιλούσαμε όλα αυτά τα χρόνια και γενικά την αποκεντρωμένη Διοίκηση, στην Ευρωπαϊκή Ένωση πλέον έχουμε περάσει στη συζήτηση για το state rescaling το οποίο πρέπει να γίνει. Το state rescaling, είναι χωρικός σχεδιασμός με νέους δημοσιονομικούς κανόνες, οι οποίοι θα ορίζουν και τα οικονομικά της Αυτοδιοίκησης.
Ξέρουμε όλοι τι γίνεται με τα οικονομικά της Αυτοδιοίκησης, ξέρουμε όλοι ότι πρέπει να το προσέξουμε λίγο παραπάνω, αλλά για να μιλάμε για σοβαρή τοπική διακυβέρνηση θα πρέπει ενδεχομένως να διεκδικήσουμε και τη δυνατότητά μας να επιβάλουμε φόρους. Αυτές είναι οι τοπικές Κυβερνήσεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αυτές είναι οι τοπικές Κυβερνήσεις στο εξωτερικό.
Εμείς κάνουμε ελέγχους, επιβάλουμε πρόστιμα και από τα πρόστιμα τις περισσότερες φορές ούτε το μισό δεν καταλήγει στα δικά μας ταμεία και πρέπει να περιμένουμε τί θα γίνει με τους κεντρικούς αυτοτελείς πόρους, αν κάποια στιγμή ενδεχομένως η κεντρική Διοίκηση αποφασίσει να μας εκχωρήσει περισσότερα χρήματα.
Θεωρώ ότι θα πρέπει αν όχι να γίνονται τοπικοί προϋπολογισμοί, να γίνεται υλοποίηση των προϋπολογισμών από κάθε περιφερειακή ενότητα, προκειμένου να μπορέσουμε να δούμε ποιοι είχαν τη δυνατότητα να εφαρμόσουν, ποιοι είχαν τη δυνατότητα να μαζέψουν τα οικονομικά τους και να μπορούμε να συγκρίνουμε επίσης και να αξιολογήσουμε την αποτελεσματικότητα.
Ένα-δύο τελευταία θέματα θα θέσω, γιατί ο χρόνος είναι πάρα πολύ λίγος. Έχει γίνει συζήτηση για παράταση θητείας. Κατά την προσωπική μου γνώμη είναι θεσμική εκτροπή, είναι μια βαθιά αντιδημοκρατική διαδικασία, ακριβώς γιατί όταν κατεβήκαμε στις εκλογές ξέραμε πότε λήγει η θητεία και γι’ αυτό το συγκεκριμένο διάστημα ζητούσαμε την ψήφο των πολιτών.
Θεωρώ ότι στο όνομα της κρίσης πρέπει να υπερασπίσουμε τους θεσμούς, γιατί με την ίδια λογική μπορεί κάποιος να έρθει και να σου πει εντάξει δεν πειράζει, ας μην κάνουμε και εκλογές την επόμενη φορά βουλευτικές, διότι καλά είμαστε εδώ που είμαστε, ωραία είναι η Κυβέρνηση, δεν έχουμε και λεφτά να κάνουμε εκλογές.
Στο όνομα της κρίσης λοιπόν πρέπει να προασπίσουμε τους θεσμούς, να δώσουμε στον πολίτη να καταλάβει ότι χωρίς το θεσμό δεν μπορούμε να προχωρήσουμε. Δεν είναι τυχαίο ότι όλοι βρίζουν την πολιτική αλλά όταν μιλάμε για θεσμούς υπάρχουν ορισμένοι θεσμοί που μπορούν να σταθούν ζωντανοί. Κι εδώ είναι και η πρόκληση για τους Περιφερειάρχες να πιστέψουν οι πολίτες ότι «μπορώ να στηριχτώ στο θεσμό» και με την ενδυνάμωση του θεσμού να προχωρήσουμε.
Υπήρξε ένα ευφυολόγημα κατά την προεκλογική περίοδο ότι οι Περιφερειάρχες θα είναι μικροί Πρωθυπουργοί. Για να μην μείνει ευφυολόγημα και για να μπορέσει να καταγραφεί στην ιστορία, θα πρέπει και ο ρόλος των Περιφερειακών Συμβούλων οι οποίοι είναι οι άνθρωποι που έτρεξαν σε όλες τις περιφερειακές ενότητες και ζήτησαν την ψήφο του πολίτη και ο ρόλος των Αντιπεριφερειών και κατόπιν βεβαίως και των Περιφερειών να ενδυναμωθεί και θα ενδυναμωθεί μόνο αν δημιουργήσουμε συλλογικότητες. Αν ο πολίτης καταλάβει ότι δε σχεδιάζει κάποιος από πάνω γι’ αυτόν αλλά ότι μπορεί να σχεδιάσει ο ίδιος.
Έχουμε σοβαρό πρόβλημα με το θέμα της κοινωνικής αλληλεγγύης, έχουμε σοβαρό πρόβλημα με τις συλλογικότητες διότι δεν ήταν το δικό μας το μοντέλο ίδιο με εκείνο που ήταν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες που προχώρησαν για πολύ συγκεκριμένους ιστορικούς λόγους, αλλά τώρα που είναι η κρίση τώρα είναι και η πρόκληση να δείξουμε στον πολίτη ότι μπορούμε να σχεδιάσουμε τοπικά, ότι μπορούμε να υλοποιήσουμε τοπικά κι ότι δεν είμαστε απλά να πηγαίνουμε κάθε πέντε χρόνια στο εξής στις εκλογές να περιφερόμαστε πλάι στους Δημάρχους και να ζητάμε την ψήφο των πολιτών και για την Περιφέρεια.
Ευχαριστώ πολύ.
Απομαγνητοφωνημένο
κείμενο
(απόδοση
από προφορικό λόγο)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου