Χαιρετισμός της Αντιπεριφερειάρχη κ. Μαρίας Καρακλιούμη στη συνάντηση με θέμα «The role of the regions in the EU2020 strategy: Sustainable growth of South regions in a European context»

Καλημέρα και από εμένα, σας ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση.

Είμαι Αντιπεριφερειάρχης Νότιας Αθήνας, της περιοχής όπου βρίσκεται το Ελληνικό, η μεγαλύτερη ιδιωτική επένδυση που πρόκειται να γίνει στην Ευρώπη. Μετά βεβαιότητας υπάρχουν εδώ άνθρωποι πολύ πιο καταρτισμένοι από εμένα που έχουν να μας πουν πράγματα για το ESPON οπότε περιττεύει εγώ να τοποθετηθώ επ’ αυτού του θέματος. Θα κάνω μια παραδοχή και θα θεωρήσω ότι αναπτυξιακό πρόγραμμα είναι η οδός που επιλέγει κάποιος προκειμένου να φτάσει στο αναπτυξιακό αποτέλεσμα. Και από αυτή την αφετηρία θα μοιραστώ μαζί σας κάποιες εμπειρίες που έχω από την καθημερινότητα η οποία μπορεί να επηρεάζει.

Με τη δημόσια διοίκηση που έχουμε, τα 13 αναπτυξιακά προγράμματα που εκπόνησαν οι Περιφέρειες, έχω την εντύπωση ότι θα μείνουν ως πολύ ωραίες μελέτες για τους επόμενους φοιτητές τμημάτων σαν το ΤΟΠΑ του Παντείου για να κάνουν διδακτορικά.

Αν δεν εκσυγχρονίσουμε τη δημόσια διοίκηση, αν δεν προχωρήσουμε σε ηλεκτρονική διακυβέρνηση, στης οποίας το υπουργείο είμαστε σήμερα, δεν μπορούμε να μιλάμε για συνθήκες που θα ευνοήσουν το αναπτυξιακό φαινόμενο.

Στην προηγούμενη τοποθέτηση ακούσαμε ένα στέλεχος του Υπ. Ανάπτυξης να παρουσιάζει τα ευρήματα του ESPON. Τα οποία ήταν και πολύ εντυπωσιακά μάλιστα. Στο παράδειγμα του Ελληνικού, την επένδυση έχει αναλάβει να διεκπεραιώσει το ΤΑΙΠΕΔ που επιβλέπεται αν δεν κάνω λάθος από το Υπ. Οικονομικών. Υπάρχει συνεργασία των φορέων αυτών προκειμένου τα ευρήματα του ESPON να ληφθούν υπόψη από το ν ενδεχόμενο επενδυτή; Ή στο βωμό του κέρδους και στο βωμό του ότι «πρέπει να γίνει κάτι επιτέλους με το Ελληνικό γιατί περιμένουμε τόσα χρόνια», δε θα ληφθούν υπόψη; Νομίζω ότι πρέπει να δημιουργηθούν συνέργιες. Και για να υπάρξουν συνέργιες πρέπει να ξεκινήσουν από τον τρόπο που ασκείται διοίκηση, από τον τρόπο με τον οποίο γίνονται οι έλεγχοι, με τον τρόπο με τον οποία αδειοδοτούνται οι επιχειρήσεις.

Για παράδειγμα αν σήμερα υπάρχει μια επιχείρηση μεταποίησης η οποία θέλει να αδειοδοτηθεί, είναι περικυκλωμένη από διάφορους φορείς: την Περιφέρεια, που είναι ένας φυσικός φορέας αδειοδότησης, το κατά τόπους επιμελητήριο, ή και το Τεχνικό Επιμελητήριο της Ελλάδας, το ΤΕΕ. Αυτό τι σημαίνει; Ότι ο καθένας από αυτούς, μπορεί να έχει λόγω για την αδειοδότηση μιας επιχείρησης μεταποίησης.

Στη χώρα που σήμερα μιλάμε για το ESPON με την επιστημονική πλατφόρμα δεδομένων, βασιλεύουν οι φυσικοί φάκελοι με τα στοιχεία αδειοδότησης και η «χαρτούρα». Ο ενδεχόμενος επενδυτής λοιπόν είναι περικυκλωμένους από όλους εκείνου που ανέφερα και στους οποίους θα έχει δώσει όμως και φυσικούς φακέλους, γιατί ακόμα δεν έχουμε προχωρήσει σε μια ηλεκτρονική πλατφόρμα στην οποία να μπορεί να μπει ο κάθε φορέας να αντλεί, το μηχανολογικό σχέδιο ενδεχομένως τα σχέδια των πολιτικών μηχανικών κλπ.

Άρα λοιπόν, πριν μιλήσουμε για το χρησιμότατο ESPON και τα εργαλεία του, θα πρέπει να κάνουμε άλλη μια παραδοχή: για να έρθει η ανάπτυξη, θα πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο που δουλεύουμε. Θα πρέπει δηλαδή να βελτιώσουμε την δημόσια διοίκηση, θα πρέπει να προχωρήσουμε σε ηλεκτρονική πλατφόρμα, και όχι να λέμε κάθε φορά, «αυτό δεν μπορεί να γίνει διότι δεν είναι εξωστρεφές έργο». Για παράδειγμα, τα αρχεία που έχουμε στην Περιφέρεια, των Ανώνυμων Εταιρειών φερ’ ειπείν που θέλουμε να ψηφιοποιήσουμε, δε μπορούμε, γιατί σύμφωνα με την Κοινωνία της Πληροφορίας δεν είναι εξωστρεφές έργο.

Η γνώμη μου λοιπόν είναι, ότι είναι καιρός όταν λέμε ότι προχωράμε στο ESPON, ότι έχουμε μελέτες και είμαστε πέμπτοι σε μελέτες στους 31, να δημιουργήσουμε παράλληλα και το υπόλοιπο περιβάλλον όπου όλα αυτά θα μπορούν να αξιοποιηθούν και δε θα είναι απλά πονήματα ακαδημαϊκών οι οποίοι τα χρησιμοποίησαν σε ένα paper για την ακαδημαϊκή τους εξέλιξη. Είναι καιρός αυτός ο πλούτος των στοιχείων που πραγματικά υπάρχει να τον αξιοποιηθεί και να φθάσει σε όλους τους εμπλεκόμενους. Ευχαριστώ πολύ.