Χαιρετισμός στην ημερίδα του Δήμου Καλλιθέας για την Ερασιτεχνική Δημιουργία 12-10-2013

Χαιρετισμός

Η ερασιτεχνική δημιουργία στην πολιτιστική δραστηριότητα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης

Η Τοπική αυτοδιοίκηση έχει συνδέσει το όνομά της τις τελευταίες δεκαετίες με τον Πολιτισμό και την Τέχνη με διάφορους τρόπους, άλλους περισσότερο και άλλους λιγότερο διαυγείς και καλοπροαίρετους. Δήμοι και οι παλαιότερες υποδιαιρέσεις τους έχουν στο παρελθόν συστήσει πολιτιστικούς οργανισμούς με στόχο να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας στη χωρική τους αρμοδιότητα (χωρίς να αποκλείονται οι συχνές περιπτώσεις των εκλογικών εξυπηρετήσεων) ή να δώσουν ψωμί σε θεατρικούς και μουσικούς θιάσους, μεγάλους ή μικρούς. Ο πολιτισμός και η Τέχνη, πολλές φορές συνεξυπηρετήθηκαν μέσω διαδικασιών που είχαν άλλους τελικούς στόχους, επικυρώνοντας για άλλη μια φορά τη σοφία του λαού, εν προκειμένω για το «κοντά στο βασιλικό ποτίζεται και η γλάστρα».

Στη δύσκολη όμως πραγματικότητα των τελευταίων ετών της βαθειάς ύφεσης, η τοπική αυτοδιοίκηση, έχοντας να αντιμετωπίσει από τη μια τις διόλου ευκαταφρόνητες περικοπές σε προσωπικό και από την άλλη τον διοικητικό περιορισμό των δυνατοτήτων ελιγμού, βρέθηκε αντιμέτωπη με την περίπτωση να μείνει χωρίς δομές παραγωγής πολιτισμού. O Δήμος της Καλλιθέας είναι από τους πρώτους που προχώρησε στη δημιουργία Κοινωνικών Συνεταιριστικών Επιχειρήσεων προσπαθώντας να δώσει άμεση και μακρόπνοη λύση στα προβλήματα που προαναφέρθηκαν.

Στο Δήμο Καλλιθέας μεταξύ άλλων λειτουργούν το Ωδείο, η Φιλαρμονική αλλά και η ομάδα αγγειοπλαστικής. Έχει ασκηθεί ιδιαίτερη κριτική για την λειτουργία και το έργο των δομών αυτών. Για το λόγο αυτό επέλεξα να συμμετάσχω προσωπικά στην επιτροπή παρακολούθησης μιας εκ των δομώ αυτών, και συγκεκριμένα του Ωδείου και έχω να σας πω πως πραγματικά η δουλειά που γίνεται είναι εξαιρετική.

Θα ήθελα όμως σε αυτό το σημείο να αναφερθώ στην ερασιτεχνική δημιουργία. Η ερασιτεχνική δημιουργία, δεν είναι -φυσικά- σημαντική μόνο επειδή παρέχει ασχολία σε κάποιους πολίτες με ό,τι αυτό σημαίνει για την πνευματική και ψυχική υγεία και ευεξία. Ούτε μόνο επειδή είναι μια μικρή πηγή παραγωγής πολιτισμού. Η ερασιτεχνική δημιουργία στην τρέχουσα χρονική συγκυρία, μπορεί να συμβάλει στην πύκνωση της κοινωνικής συνοχής. Μπορεί να προσφέρει στους συμμετέχοντες σε αυτή ερεθίσματα πολιτισμού τα οποία με τη σειρά τους μπορούν να βελτιώσουν τις συμπεριφορές μας.

Προ ολίγου έγινε αναφορά σε συμπεριφορές που δεν τιμούν τη Δημοκρατία μας, ενώ τον τελευταίο καιρό εντυπωσιάζομαι από όλους εκείνους που «πέφτουν από τα σύννεφα» διότι λέει υπάρχουν άνθρωποι που στην Ελλάδα σήμερα εξυμνούν το φασισμό και το ναζισμό. Προσωπικά δεν εκπλήσσομαι και θα σας πω το λόγο. Γεννήθηκα το 1974, είμαι δηλαδή συνομήλικη με τη Μεταπολίτευση και πήγα σε δημόσιο σχολείο. Η βασική μου πληροφόρηση για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο προήλθε από τις διηγήσεις των δύο παππούδων μου που πολέμησαν στην πρώτη γραμμή του πολέμου και στο αλβανικό μέτωπο. Στην ιστορία που διδασκόμασταν στο σχολείο τα γεγονότα αφορούσαν μέχρι και την Μικρασιατική καταστροφή ενώ είχαν προηγηθεί κάποιες καχεκτικές αναφορές στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τους Βαλκανικούς πολέμους. Εδώ όμως είναι και η ευθύνη της πολιτείας που δε μίλησε για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο διότι θα έπρεπε να αναφερθεί και στον Εμφύλιο.

Κατά κανόνα λοιπόν οι πολίτες το μεγάλο όγκο της ιστορικής γνώσης τον κατακτούν στο σχολείο. Οι νεώτερες γενιές δεν έχουν προγόνους να τους εξιστορούν το έπος του ’40. Είναι νομίζω σημαντικό να αναθεωρηθούν όλα αυτά και να γίνει συζήτηση ακόμη και για πιο πρόσφατα ιστορικά γεγονότα.

Ως προς τον πολιτισμό και την ερασιτεχνική δημιουργία είναι εκ των ων ουκ άνευ. Δίνουν ερεθίσματα στον πολίτη και βοηθούν στο να βελτιώσουμε τη συμπεριφορά μας, καθώς από συμπεριφορές πάσχει περισσότερο η κοινωνία μας.

Σήμερα είναι 12 Οκτωβρίου, πριν από 69 χρόνια αποχωρούσαν τα γερμανικά στρατεύματα από την Αθήνα. Ελπίζω του χρόνου να είμαστε εδώ να συζητούμε και να γιορτάζουμε την επέτειο αυτή.

(Απόδοση από προφορικό λόγο)